Oldum olası sevdim ben Nazım’ı da şiirlerini de Nazım’dan Piraye’yi anlamayı da..
Ama hiç bilmedim Piraye’deki Nazım’ı 🙂 Ne yalan söyliyim Piraye’den Nazım’ı okuyup anlayınca için için kırıldım mavi gözlü dev’e..
Bir adam nasıl olmuş da dudaklarına, gözüne, avcuna ve belki de her bir zerresine şiirler yazdığı kadını bu denli fütursuzca aldatabilmiş? Gözünün içine baka baka ‘seni seviyorum ama onu da , ötekini de, berikini de seviyorum’ diyebilmiş? Kalbine bu kadar farklı kadından bu kadar farklı sevdaları sığdırabilmiş?
Böyle adamların hep bu zamanlarda yani modern çağda olduğunu sanırdım ama öyle değilmiş. Mütemadiyen karşılaştığımız bu model insanların varlığı eskilere dayanırmış..😒 İnsan diyor ki; Nazım bile yaptıysa kimler yapmaz?
Üzüldüm be Piraye’m, aşkını böle doyasıya anlattığın ve son nefesinde bile gidemediğin o mavi gözlü devin seni böyle acıtmış olmasına üzüldüm..
Sanırım Nazım’a çok kırıldım ve çok öfkelendim. Okuyalı üzerinden 4 ay geçmiş olmasına rağmen öfkem geçti de kırgınlığım geçmedi be sana üstad..
Not olarak şunu eklemeliyim; kitapta yazım hatası ve anlatım bozuklukları mevcut, oralara odaklanmamaya çalışın.
Yazar: Nazan Arısoy
Sayfa: 195
Yayın evi: Gece Kitaplığı
